Medresede uyumak çok güzel. 2.günün ardından iliklerime
kadar hissediyorum bu durumu. Keşke hayat müsade etse de, bütün bir yazı burada
geçirebilsem. Sabah yumurtalı ekmeğin, masada kral olduğu güzel bir kahvaltıyla
açıldı. Ardından çok uzatmadan çalışmaya başladık. İkinci gün; benim de kendi
duvarlarımı kırmama vesile oldu. Dün, Oidipus-Sfenks sahnesinin ilk 5 saniyesi
için yazdıklarımı okumaya cesaret edememiştim. Zira benden önce okuyanlar, bu
cesaretin boyutunu güzellikleriyle büyütmüşlerdi. Bugünse; bence aramızda en
güzel yazmış olan Cem’in ardından kendi yazdıklarımı okuttum. Daha ilk anda
Beliz Hoca büyük bir yanlışı farketmiş bir ifade takındı. Yazdıklarımın içine
tepiştirmiş olduğum fikirler bana kalırsa sağlamdı ve bunların herkese ulaşmış
olması beni çok mutlu etti. Sıkıntı ise çok daha temeldi; yine olaydan çok
karakterin iç dünyasına dalmış ve fikirlerimi diyaloglara değil, parantez
içlerine yerleştirmiştim. Bu hata daha önce düşmüş olduğum bir hata değildi,
fakat şimdi bana maliyeti büyük oldu. Beliz Hoca’dan daha fazla şey öğrenebilme
şansımı istemeden gömmüş oldum. Yine de bu tecrübeden bile, özellikle de ekibin
olumlu ve konuşkan havası sayesinde kendime çok şey kattığımı hissediyorum.
Yazılar, çok güzeldi. Okunup da kulağıma tırt, kötü gelen tek bir sahne olmadı.
Ve yorum farkları, tartışmaya değer bir çok malzeme çıkardı bize. Akşam
yemeğinin ardından medrese ekibiyle voleybol oynadık. Olanca kötü oyuna karşın,
voleybol oynayarak hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyorum. İnsanın saygı duyabildiği
kişilerle yaptığı her aktivite, olduğundan çok daha eğlendiriyor. Gecenin
ilerleyen saatleri birlikte yaptığımız sohbetlerle geçti. Aralarında tiyatro
ile ilgili en az şey yapan kişinin ben olması, her sohbetin bana yeni ufuklar
açması şeklinde sonuçlanıyor.
Bugünki asıl sürpriz ise bu geceki “katil kim?” oyunuydu.
Oyunu ilk kez oynamama, kimseyi tanımıyor olmama karşın, yine eğlenceli 2-3
saat geçirdiğimi belirtmemde fayda var. Gün geçtikçe kendimi buranın parçası
gibi hissediyorum. Çaktırmadan kitap isimleri, tiyatro kuramcılarının
isimlerini not alıp, yeni yolculukların kaldırım taşlarını döşüyorum. Uykum
geldi artık. Cümlelerimin topalladığının farkındayım. İyi geceler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder